Gornja Miričina je jedno od starijih naselja u regiji. Vjeorvatno je na tom prostoru egzistiralo naselje još u srednjovjekovnoj Bosni na šta nam ukazuje dovište (molitvište) Ratiš i toponimi Crkvine. Nema tačnih podataka kada su mještani prihvatili islam, kada je organizovan vjerski život niti kada je sagrađena prva džamija koja se nalazila u Begovićima. Prema kazivanju mještana džamija je bila od drveta srezanog u ćertove a pokrivena daskom. U njoj su se klanajlidnevni namazi a džuma-namaze su klanjali u džuma-džamiji u Rijeci, Donja Orahovica.
Prva džamija u Gornjoj Miričini je ostala na istom lokalitetu sve do 1932. godine kada je svečano otvorena nova džamija na placu u ravni koji je uvakufio Ibro Begović. Džamija je prvobitno sagrađena šeperom sa munarom koja je vođena sa krova a izgled joj je ostao nepromjenjen sve do 1978. godine kada je džamija potpuno adaptirana. Šeper je izbijen i zamijenjen ciglom a umjesto starih, uskih prozora, postavljeni su novi, veći. Iste godine dolazi do odvajanja džemata Miričina Polje jer su se stvorili uslovi za formiranje novog džemata. Ovim je džemat Gornja Miričina znatno oslabljen ali je nastavio sa funkcionisanjem.
Novo renoviranje unutrašnjosti džamije je urađeno 1998. godine. Bilo je planirano da se renovira i munara ali to je bila veća investicija za postratni period, međutim, 2004. godine započeta je izgradnja nove betonske munare odvojene od džamije. Izgradnja munare je bila inicijator da se sagradi i nova betonska džamija čiji su radovi započeli 2005. godine a svečano otvorenje je bilo 1. jula 2006. godine. Uporedo sa izgradnjom džamije i munare, radilo se na uređenju harema koji je ograđen kovanom ogradom. Stara dotrajala abdestana od drveta koja je imala izgled turbeta, zamijenjena je novom zidanom u sličnom izgledu. Napravljena je nova zgrada u kojoj se nalazi garaža, kotlovnica, mokri čvor, a na spratu mektebska prostorija. I vakufska kuća je dograđena sa spratom na kojoj je urađena nova fasada, postavljena nova stolarija i napravljen novi raspored stanbenog prostora. Cijeli džamijski kompleks ima vlastito vodosnadbijevanje pitkom vodom. Sve ovo je urađeno vlastitim sredstvima džematlija među kojima su se posebno istakli Esad Softić i Fikret Begović.
Džemat ima oko 220 domaćinstava a nakon odvajanja džemata Miričina Polje dužnost hatiba obavljao je honorarno Hasib-ef. Čamdžić. Za prvog stalnog imama postavljen je Sifet-ef. Omerović od 1989. do 1992. godine koji napušta džemat pred sami rat. Tokom rata i sve do 1997. godine imamsko- hatibsku dužnost ponovo obavlja Zećir-ef. Alićkoji je završio Behram-begovu medresu u Tuzli ali je malo radio kao imam. U mirovinu je otišao iz državne službe, kada je za stalnog imama postavljen Džemal-ef. Ibrahimović gdje je ostao do danas i dao znatan doprinos izgradnji džemata.
U ovom džematu, prije odvajanja džemata Miričina Polje službovali su mnogi imami kao što su Kasim-ef. Omerović, neki efendija iz Sokola, efendija Humić, Ibrahim-ef. vehabović, Muhibija-ef. Nurikić, Muhamed-ef. Dedić, neki Barak hodža, kako su ga zvali, ali se ne zna koje godine, zatim Mehmed-ef. Šako, Hasib-ef. Čamdžić, Faruk-ef. Džakulić, Salih-ef. Begović, Smajo-ef. Mustafić a nakon odvajanja Sifet-ef. Omerović. Konačno je, 1997. godine, došao Džemal-ef. Ibrahimović i ostao sve do danas.
Džemat nema školu, ambulantu, dom kulture jer je 70-ih godina centar mjesne zajednice pomjeren u Donju Miričinu kada je krenulo intezivno iseljavanje iz Gornje Miričine. I do danas su ostali nazivi mahala Hatunići, Alići, Begovići i drugi gdje nema niti jedne kuće u kojoj je neko stalno nastanjen osim vikendom.